DOĞANIN TEKNOLOJİSİ' ne KULAK VERİN !

27 Ağustos 2019

DOĞANIN TEKNOLOJİSİ' ne KULAK VERİN

      Tüm okurlarımıza merhabalar ;

     Bu hikayemizde tüm zorluklara karşı pes etmeyen bir annenin hikayesini kendi anlatımıyla paylaşmaya karar verdik.

Aslında yıllarca bekleyenler kadar acı çekmedik belki ama herkesin acısı içinde. Biz 4 yıllık evliyiz ilk bebeğimiz 1. Yılımızda oldu 9 haftalık kalbi durdu hayatımda yaşadığım en büyük acılardan bir tanesiydi tarifi yok. Polikistik  over hastasıyım hiç bir belirtisi yoktu. Gebelik takibi için gittiğimiz doktor 'sen nasıl hamile kaldın?  Çok da, ümitlenme 'dedi şok olduk ki zaten de doğruymuş.. Bir daha hiç bebeğim olmayacak zannettim. Kürtaj sonrası 6 ay kadar bekledik sonra si yine olmadı, her adet günü bir karanlık, tedaviler başlandı ilaçlar, çatlatma iğneleri, sonuç başarısız. Birde Acıbademe gidelim dedik ve bir hekimden rastgele sıra aldık iyi karşıladı bizi. Yine ilaçlar çatlatma iğnesi yine hüsran.. Aşılamaya geçtik 2 asılama başarısız sonuç verdi. Artık eşimin de sperm sayısı düşmeye başlamıştı .
 Biz küçük bir  yerde yasıyoruz her önüne gelen ' Ee bebek yok mu?' , 'Neden olmuyor' Tabi bu arada ilaçlar kilo yapınca 'Kız göbek mi bebek mi' eşime de tabi psikolojik savaş devam etti 'Amca olmuyor muyuz' falan filan. Sperm sayısı çok düşmeye başlayınca TÜP BEBEĞE geçiş yaptık Eskişehir’de de yapılıyordu ama biz Bülent Hocaya gitmeye karar verdik. İğneler ilaçlar derken İSTANBUL ’a gittik muayene olduk .  Yumurtalar toplandı. MiKROÇİP yöntemiyle sperm seçimi yaparak yumurtalar döllendi. Her gün aradılar  bugün 1 tane, bugün 3 tane derken 7 tane tatlış embriyolarım oldu. Gebelik asisi yapıldı.5 gün sonra transfer .. Transfer günü öyle heyecanlandım ki anlatamam içimdeki his tarif edilemez sevinç, korku,heyecan hepsi karışık. İsmimi söylediler ayaklarım titriyordu bayılmadan içeri gireyim diye dua ettim .
Bülent Hoca'yı görünce daha bir heyecanlandım . Hoca elimi tuttu 'Çok güzel embriyoların var, inşallah olacak ' dedi . Allah ondan razı olsun bütün korkularım o anda kayboldu. Sonra yarım saat kadar yattım. Hastaneye yakın bir otele gittik ve orada iki gün kadar kaldık. Aslında 7-8 saatlik uzak bir yerden geliyoruz. Bide onun korkusu acaba yolda sallanınca tutmaz mı diye. Neyse eve geldik kalkmadım hiç yerimden. Tuvalete bile öyle korkarak gittimki.12 gün bekleyemedim. 6.gün evde test yaptım. Aşırı silik bir çizgi hatta siz baksanız belki göremezsiniz.8.gün yine yaptım daha belirgindi. Tabii ben yine de sevinemiyorum. 12. gün kan tahlili yaptırdık 380 küsurlarda Biz hala sevinemiyoruz (zaten doğana kadar hiç sevinemedim o ayrı) Aksilikler hiç peşimizi bırakmadı tabi, eşim derin ven trombozu oldu. Ona çok üzülmüşüm suyum azaldı. Hadi tekrar yat. Havuç suyu, karpuz derken 38 haftaya kadar getirdim. Allah’a  çok şükür. Bu KARANLIK dünyama GÜNEŞ doğdu. Şu an bu yazıyı okurken bebeğimin ağlaması ile irkildim buna hala inanamıyorum. Size gelen yazıları okurken ağlardım. Ben ne zaman bebeğime sahip olurum diye ve sonunda önce ALLAH ve sonra sizin sayenizde GÜNEŞ dünyaya geldi. Kafasında soru işareti(?) olan varsa hemen silkelensin ve BÜLENT hocaya koşsun. Neden bu kadar geç kaldım demesin. Rabbim olmayanlara da versin inşallah. Size çok minnettarım. Sonsuz teşekkürler...

Annemize bu hikayesini bizlerle paylaşımından dolayı teşekkür eder, bebeğini sağlıkla büyütmesini dileriz.

Sizlerde hiçbir zaman pes etmeyin ve DOĞANIN TEKNOLOJİSİ' ne kulak verin.

Mutlu sonlar tarifsizdir…